Nietolerancje pokarmowe - winą Twojego trądziku?

Dziś postanowiłam zgłębić nieco temat, który już poruszyłam w części I (KLIK) - tym, którzy jej nie czytali, serdecznie polecam, ponieważ dosyć celnie opisuje czym właściwie jest nietolerancja pokarmowa, co może (ale nie musi) być jej przyczyną i jakie może mieć skutki. Poruszam tam przede wszystkim temat retinoidów i tego czemu jako leki przeciwtrądzikowe dla osób cierpiących na nietolerancję na dłuższą metę nie będą skuteczne. Tu natomiast nieco dokładniej opiszę historię tego, co działo się ze mną, u mnie i jak wyglądały podstawowe kroki do wyjścia na prostą (która wcale prosta nie jest).



Jak już pisałam, po kilku miesiącach - było to chyba dokładnie pół roku - próbowania absolutnie wszystkiego usiadłam na tyłku i zadałam sobie pytanie - dlaczego? Pielęgnacja była bez zarzutu, makijaż raczej też, nie zmieniłam drastycznie trybu życia, sposobu żywienia, nie przyjmowałam żadnych leków. Nie doświadczyłam żadnych objawów zaburzeń hormonalnych. A jednak z dnia na dzień, podczas wakacji moja skóra zaczęła zachowywać się... jak nie moja. Mało tego, stan ten nie dość, że się utrzymywał, to jeszcze sukcesywnie pogarszał, na tyle szybko, że sama nie nadążałam z kamuflowaniem tego, co wyskakiwało. Pojawiały się pytania od bliskich, zdarzały uszczypliwości, niby głupie słowne przepychanki, ale każdy wie jak bardzo potrafią takie rzeczy zaboleć, tym bardziej, że sama nie wiedziałam co się ze mną dzieje i czy mam uznać ten stan za permanentny.

Jak już pisałam w części I, stan zapalny zasadniczo nie bierze się znikąd. Tak właśnie tłumaczyłam sobie to, co się działo. Coś musiało go uruchomić. Jeżeli nie zakażenie bakteryjne, jeżeli nie kosmetyki, jeżeli nie hormony, to z czym mam codziennie kontakt? No tak, z jedzeniem. Z nietolerancją pokarmową i jej rzekomym wpływem na skórę miałam kontakt już wcześniej, gdzieś przewijały się fora internetowe, zdjęcia, dieta Paleo, wszystko to głównie na stronach zagranicznych, bo Polski internet raczkował i wciąż raczkuje pod tym względem. Była też historia z pierwszej ręki, mojej ciotki, całe życie od lat nastoletnich do czterdziestki trądzikującej, a po zrobieniu testów na nietolerancje - PUFF! - gładka skóra. No, zrobienie testów było pierwsze, trzymanie bardzo, bardzo restrykcyjnej diety drugie, ale wiecie o co mi chodzi.

Najpierw zrobiłam eksperyment na własną rękę: wyłączyłam z diety wszystko to, co wiem, że lubi uczulać, a co jadłam dość często. Na pierwszy ogień poszło mleko i jego przetwory, kakao, jaja, wołowina, orzechy. Zupełnie z przypadku też pieprz czarny, bo nie miałam go w mieszkaniu i tak się złożyło, że używałam dużo bardziej smakującego mi pieprzu ziołowego. Po tygodniu mogłam z czystym sumieniem stwierdzić, że nie wylazł mi nawet jeden pryszcz, a to, co miałam, pięknie się goi. Jadłam posiłki tylko przygotowane przez siebie, warzywa, drób, ryby, a po pewnym czasie, gdy zabrakło mi słodyczy, przerzuciłam się na sezamki. Wyskoczyło kilka drobniejszych krostek. Odstawiłam sezamki.

Nie będę ukrywać, było niełatwo. Ciągnęło mnie strasznie do czekolady, którą wcześniej jadłam codziennie, w ramach nagrody za udany dzień na uczelni i pocieszenia, gdy na uczelni działo się dupnie. Po miesiącu, gdy skóra była w super - naprawdę, obiema rękami biję się w piersi - stanie, pękłam. Nawet nie na czekoladzie, a jak kretynka, na krówce. Nazwałam to wtedy Testem Krówkowym i jakby to było wczoraj pamiętam, że w sobotę o 9 rano zjadłam krówkę, poniewierającą się po domu. O 14 zaczęłam czuć policzki, mówienie czy uśmiechanie powodowało ból. O 18 pojawiły się pierwsze zaognienia. Następnego dnia obudziłam się z 8 wielkimi ropnymi cystami, takimi, co to mają półtora centymetra średnicy, a dokoła jest jeszcze 2 centymetry stanu zapalnego. Słowo daję, to był dzień, w którym pochowano moją twarz. Wtedy też po raz pierwszy obiecałam sobie, że nigdy więcej nie zrobię na sobie takiego eksperymentu, co potem okazało się bzdurą :D

Los chciał, że gdy ja trzymałam jeszcze dietę, mama mojego przyjaciela, właścicielka jednej z klinik dermatologicznych w Białymstoku, uparła się na zrobienie testów na nietolerancję swoim synom. W taki sposób to nie Mahomet przyszedł do góry, góra przylazła do Mahometa, a ja nie musiałam szukać miejsca, które takie badanie oferuje. Tydzień po Teście Krówkowym, owinięta w największy szalik jaki miałam, pojawiłam się w Dermedice na pobraniu krwi.

Jeśli chodzi o sam przebieg procedury - zostało mi zabrane 20 ml krwi. Koniec. Dosyć kosztowne 20 ml krwi, warto zauważyć, ponieważ przeprowadzenie badania na wszystkie dostępne alergeny (150) kosztowało, bagatela, 1850 zł. Tydzień później, wraz z dietetykiem Dermedici mogłam omówić swoje wyniki. Wyglądały następująco:

To mała, laminowana karteczka, która bardzo ułatwia życie na samym początku, gdy jeszcze nie pamięta się co wolno, a czego nie. Oprócz niej otrzymałam wyniki w postaci dokładnych wykresów słupkowych, na których widać gdzie jest norma, w której powinnam się mieścić. Wygląda mniej-więcej tak:

http://klinika-diety.pl/pacjenci/baner-pacjent/diagnostyka-nadwrazliwosci-na-pokarmy

Pokarmy zaznaczone na czerwono - bardzo silna reakcja, bezwzględnie unikać.
Pokarmy zaznaczone na żółto - reakcja silna, wskazane unikanie.
Dla mojej twarzy nie ma to większego znaczenia, tak samo sypie mnie po oregano i po pieprzu, o mleku (i laktozie!) nawet nie wspominam.

Testy MRT, czyli Mediator Release Test - takie ja przeszłam - są uważane za najbardziej czułe i wiarygodne. Wiem, że istnieją również testy do kupienia na allegro, również kosztujące ciężkie pieniądze, jednak ich tematu nie będę zgłębiać, bo nie mam z nimi żadnego doświadczenia i nie chcę polecać nikomu niczego, czego nie jestem pewna.

Co mogę polecić komuś kto w tym momencie nie ma możliwości, chęci bądź funduszy na przeprowadzenie takiego badania? Oczywiście możemy przeprowadzić na sobie eksperyment, nieco bardziej czasochłonny, ale jego wyniki też dadzą nam jakiś pogląd na sprawę - czy warto wydawać te 2 tysiące i czy problem nie leży gdzie indziej, akurat nie w nietolerancjach pokarmowych.

1. Kluczem do sukcesu jest kontrola tego co jemy. Przez tydzień zapisuj sobie w dzienniczku absolutnie wszystko co jesz. Jak widzisz, na wykresie powyżej są także dodatki do jedzenia, takie jak glutaminian sodu czy przyprawy, w stylu oregano. To także trzeba zapisywać. Jeżeli pijesz herbatę, doprawiasz ją sokiem z cytryny i miodem - zapisz wszystkie te 3 rzeczy. To ma znaczenie. W ten sposób po tygodniu będziesz mieć czarno na białym jak właściwie się żywisz. Nie zdziw się, jeżeli przeżyjesz szok. W moim wypadku okazało się, że jem same jogurty Deserella i sałatkę z ryżem i paluszkami krabowymi. Naprawdę, same.

2. Po tygodniu, gdy masz gotową listę produktów - wyrzuć je wszystkie. Mówię serio, nie próbuj tknąć ani jednego z nich. Gotuj sobie posiłki sam(a), sięgaj po rzeczy, których nie probowałeś(łaś) od miesięcy, nie pij ani nie jedz niczego, do czego przywykłeś(łaś). Staraj się, aby posiłki były pełnowartościowe, ale nie szalej z różnorodnością. Organizm musi odpocząć, wyciszyć się, przeciwciała IgG muszą opaść z podwyższonego poziomu. Już po paru dniach od takiej zmiany COŚ powinno się zmieniać. Albo zaczniesz lepiej spać, skończy się zgaga, zniknie wieczne wzdęcie i uczucie przelewania w jelitach, albo, tak ja u mnie, zmniejszy się rumień i przetłuszczanie skóry, wykwity zaczną się goić.

3. Wytrzymaj tydzień. Jeżeli dasz radę, wytrzymaj dwa. Zapisuj codziennie jak się czujesz. Potem będzie Ci to potrzebne, gdy dieta zacznie ciążyć - musisz mieć do czego się odnieść gdy inni jedzą ciasto, a Ty nie możesz, bo nietolerancja. Gdy zobaczysz własnym pismem zanotowane "dzień 12, nie mam ani jednego pryszcza po raz pierwszy od 7 lat", przypomnisz sobie, że gra jest warta świeczki.

4. Gdy jesteś gotów, włącz do jadłospisu coś, co było na liście produktów zakazanych. Jeśli jest ok, włącz kolejny produkt. I kolejny. Pamiętaj jednak o mnie i moim Teście Krówkowym - organizm wyciszony zareaguje na alergen o wiele silniej, niż gdy był wzbudzony. Dlatego właśnie po jednej krówce wysypało mnie tak morderczo, mimo, że wcześniej jadłam i mleko i kakao codziennie. Każdą zmianę odnotowuj.

5. Nie poddawaj się. Każde potknięcie boli, dosłownie i w przenośni. Człowiek szybko się przyzwyczaja do dobrego i ciężko jest patrzeć w lustro, gdy trądzik wrócił po długiej przerwie, w dodatku tak nasilony. Pamiętaj, że nie jesteś pierwszą osobą która przez to przechodzi. Jeżeli potrzebujesz, zawsze możesz napisać do mnie, postaram się jakoś Cię wesprzeć dobrym słowem.

Mam nadzieję, że komuś ten tekst pomoże, kogoś przekona, nakłoni do zastanowienia się i pójścia drogą, która nie jest łatwa, na początku nie jest wygodna, ale jest zdrowa, po prostu. I to nie w taki eko-walnięty sposób. Skóra to tylko część sukcesu jaki odnoszę każdego dnia. Schudłam, czuję się lepiej, lżej, jest mi łatwiej wstawać każdego dnia. Według ostatniego badania mam metabolicznie 12 lat. Czaicie? Ja nawet w wieku 12 lat nie miałam takiego metabolizmu. Omijają mnie niemal wszystkie problemy nowoczesnego człowieka - łącznie z gównianym jedzeniem ze słoika.

Pozdrawiam serdecznie i jeżeli chcecie wiedzieć coś więcej, macie jakieś pytania: piszcie. Jeśli ja nie będę w stanie odpowiedzieć, to może strona poniżej rozwieje ewentualne wątpliwości.

Link do strony testów MRT: KLIK