Buble, których NIE używam

Każdej fance makijażu zdarzają się takie zakupy - pod wpływem chwili albo dobrych opinii w Internecie. Dobry research pozwala uniknąć pudła, jednak od czasu do czasu po prostu okazuje się, że produkt nie spełnia naszych oczekiwań.

Dziś chcę pokazać kosmetyki, których niemal nie używam. Część z nich należy do grupy lubianych i bardzo polecanych, do tego znajdujących się na średniej półce cenowej więc ból jest szczególny. 

Zestawienie otwiera słynny wypiekany róż do policzków Bourjois, kosztujący (bagatelka) 51 zł bez promocji. Posiadam kolor 33, Lilas D'or - piekny, ze złotą poświatą. Do niewątpliwych zalet należą ogólnodostępność, gama kolorystyczna, a także wydajność. Opakowanie pięknie leży w dłoni, jest lekkie, lecz solidne i zawiera lusterko. To by było na tyle, jeśli chodzi o zalety.

Wady natomiast dyskwalifikują go na całej linii. Po pierwsze i najważniejsze - róż ten jest tak twardy, że nie radzi sobie z nim absolutnie żaden pędzel. Równie dobrze mogłabym szorować pędzlem po biurku i oczekiwać, że kolor sosnowy jakimś cudem znajdzie się na włosiu. Aby w ogóle używać konieczne jest skrobanie po powierzchni pazurem. Wyobrażacie sobie? Róż kosztujący pół stówy muszę skrobać paznokciami aby móc go użyć. Coś takiego jest absolutnie nie do przyjęcia. Nie wiem, może to mój jest felerny, bo nie wierzę, że ktokolwiek może być w stanie go stosować i być zadowolonym. A gdy widzę peany na jego cześć i opinie typu "najlepszy róż jaki istnieje" to zastanawiam się na jakim świecie żyję i co jest ze mną nie tak.

Drugi agent, tej samej firmy. Tak, to obrzydliwe, obdarte z napisów opakowanie należy do Bourjois. Mamy tutaj szminkę w kredce w kolorze Russian Plum. Świetny, jesienno-zimowy kolor w cenie 30 złotych. Tyle właśnie każcie sobie dopłacić, jeśli ktoś będzie próbował Wam to opchnąć. To oficjalnie najgorsza szminka w całej mojej kolekcji, swoją beznadziejnością przeskoczyła nawet szminki Catrice. Kolor jest nierównomierny, tworzy plamy, szminka ma konsystencję roztopionego masła i mniej-więcej tak samo wygląda jej aplikacja. Nie wyjechać nią poza kontur ust to sztuka. Mam cztery inne szminki w kredkach i właściwie każdą, oprócz krwistej czerwieni, można aplikować niemalże w biegu. A tutaj? Niedoczekanie. Malowanie się nią to dosłownie obrzydliwe doświadczenie. 

Kiedy już jakimś cudem wygląda jako-tako, to nie oczekujcie, że posiedzi na miejscu. Jej trwałość jest właściwie ujemna, ściera się od samego patrzenia i kontaktu z molekułami w powietrzu. Wsiąka i rozpływa się w strukturze skóry, wygląda paskudnie już po 30 minutach. Nienawidzę jej, dałabym swojej córce do użytku gdybym chciała dzieciaka zniechęcić do zabawy makijażem.

Następna w kolejce jest Colour Elixir od Max Factora w kolorze Magenta Divine #625. Głupia sprawa, bo jej siostra o nazwie Scarlet Ghost to jedna z najlepszych szminek z jakimi miałam kontakt. W tym wypadku coś nie pykło. Zaletami są cudna, kremowa konsystencja, łatwość nakładania, estetyczny wygląd. I o ile Scarlet powala pigmentacją, wykończeniem, kolorem, kryciem oraz trwałością to ta tutaj nie ma nic z powyższych. To po prostu zwykła szminka o babciowo-karmelowym zapachu, troszkę jakby perłowym (?) wykończeniu i średnim kryciu. Wielka szkoda, kolor ma naprawdę niespotykany. Co ciekawe, na zdjęciach wygląda całkiem przyzwoicie i twarzowo, a i to wykończenie nie bije po oczach.

Daaawno, dawno temu kupiłam kilka pomadek z Kobo. Jedna z nich, w kolorze Fuksji była chyba pierwszym tak odważnym kolorem w mojej karierze. Dość zabawne, zważywszy, że piszę tę notkę mając na sobie szminkę w kolorze gorzkiej czekolady ;) W każdym razie nabyłam do niej też swoją pierwszą konturówkę. Co ciekawe, u szminki średniawkę jestem w stanie jeszcze zdzierżyć, ale w drugim przypadku nie ma takiej opcji. Konturówka musi być niemal niezmywalna, aby trzymać szminkę w ryzach i przedłużać jej trwałość. Ścieranie przy jedzeniu czy po głupim przejechaniu opuszkiem palca jest nieakceptowalne. Cóż, Kobo w tym wypadku wypadło kiepsko.

Na koniec został zachwalany eyeliner w pisaku L'oreala. Oj, jaka ja głupia byłam kupując go. To on otworzył mi oczy i uświadomił, że ja nienawidzę eyelinerów w pisakach/gąbeczkach. Zrobienie nim ładnie wyglądającej jaskółki jest właściwie niemożliwe, czerń jest byle jaka, a trwałość mierna. Pisak niby ma stronę wąską i szeroką, ale różnica pomiędzy nimi jest żadna. Żeby ładnie wykończyć oko cieniutką kreską musiałam sięgać po drugi produkt, w kałamarzu. Sprawdzi się jedynie w przypadku fanek grubej krechy kończącej się wraz z linią rzęs lub typowo grunge'owego looku, w którym ma być grubo i niechlujnie. 

Aby porównać intensywność linii zestawiłam ten produkt z innym linerem w pisaku, trzy razy tańszym firmy Essence. Mimo swojej beznadziejności Essence wygląda ładniej, ma pędzelek zakończony spiczasto i trzyma się dłużej. Chyba nie muszę nic dodawać.

L'oreal Super Liner Duo Precision | Essence Eyeliner Pen

To oczywiście nie wszystkie kosmetyki, których nie używam, jednak do tych zdecydowanie powracam w męczarniach i za każdym razem gdy są w użyciu zastanawiam się gdzie ja miałam głowę by je kupić. Jeżeli macie z nimi jakieś doświadczenia, chcecie się wypłakać po nieudanym zakupie lub zgrzytacie właśnie zębami na myśl o jakimś bublu - zachęcam do komentowania ;)