Jak najlepszy kosmetyk może stać się najgorszym, parę słów o Naturze i zwykłym ludzkim chamstwie

Dzisiaj kolejna notka pisana w złości i rozgoryczeniu.

Jak już wspomniałam, parę dni temu miał miejsce mój pierwszy dzień w nowej pracy. Dress code wymaga mocnego makijażu, więc zdecydowałam, że nie ma co się cackać, postawię po prostu na czerwone usta i niezawodną Maybelline Super Stay 14h. Oczywiście taki kolor wymaga użycia konturówki, jednak jakimś cudem moja ulubiona i niezmywalna Pierre Rene Lipmatic wyparowała; nie przejmując się tym mocno zaszłam do Natury i wzięłam od razu dwie, widoczne powyżej - klasyczną czerwień i intensywny różyk. Słodko nieświadoma poszłam z nimi do kasy i zapłaciłam.

Następnego dnia, w czarnych ciuchach i z niemal pełnym makijażem zabieram się za obrysowywanie ust, a tu zonk - kredka nie maluje! Dawaj, pewnie trzeba ją nieco rozruszać, więc pocieram sztyftem o powierzchnię dłoni, a konturówka jak nie dawała koloru tak nie daje. Mi ciśnienie skacze, bo na szukanie innej szminki nie mam już czasu, wzruszyłam więc ramionami i umalowałam się tym co miałam pod ręką. Potem okazało się, że jednak to nie był dobry pomysł, ale mniejsza o to.

Po powrocie z pracy wróciłam jednak do tematu i za punkt honoru postawiłam sobie dojść o co chodzi. Próbowałam znów z malowaniem po skórze, po kartce, wszędzie czerwona kredka dawała cieniutką, biedną kreseczkę, musiałam zresztą bardzo mocno dociskać żeby zostawiła chociaż tyle. Nijak nie przypominała mojej starej Lipmatic, która zbliżała się powoli do pierwszych urodzin i była absolutnie niezawodna. 

Po urwaniu części kredki, gdy okazało się, że wciąż efekt jest tak samo beznadziejny wyjęłam cały sztyft i moim oczom ukazała się smutna prawda - kredka, mimo, że prosto ze sklepu, jest totalnie wyschnięta. Pod palcami zachowuje się jak kawałek plastiku, daje się wyginać, ale z trudem łamie i nie maluje. Wyrzucone w błoto 15 zł. Majątek to to nie jest, ale irytuje.

Trudno, pozostało zająć się drugą kredką, bo przecież kupiłam dwie, prawda? Po zdjęciu nakrętki okazało się, że ktoś już wcześniej namiętnie kredkę testował - jej łebek był dokładnie tak zajechany, jak widzicie na zdjęciu. Zaklęłam, szlag mnie trafił na ludzkie chamstwo i własną głupotę, bo przecież w biegu nie sprawdziłam obu kredek, jedynie czerwoną. Ale trudno, tę ruszoną część się odetnie, reszta będzie ok i zapomnę o całej sprawie. Ano, niekoniecznie. Kręcę pokrętełkiem, kręcę, a dalsza część kredeczki się nie wysuwa. Nic w sumie dziwnego, BO DALSZEJ CZĘŚCI NIE MA. Kupiłam za kolejne 15 złotych kosmetyk, który jest w całości zużyty. 

W sumie wydałam 30 złotych na dwa produkty, z których ani jeden nie nadaje się do użycia. Nie jestem pewna, czy mam paragon, do Natury w której robiłam zakupy wybitnie mi nie po drodze, bo to jakieś 60 km, nie mam pojęcia co z tym fantem zrobić, a ciśnienie mi się podnosi gdy tylko patrzę na te dwa trupki. Mam ochotę iść i wsadzić je komuś w tyłek. Ja wiem, że winę za zużycie ponoszą buraczane klientki, jednak od tego są pracownicy drogerii żeby, niestety, patrzeć nam na ręce jednym okiem. Można też ceną lub taśmą klejącą zabezpieczyć nakrętki, tak jak było ostatnio z tuszem kupionym przeze mnie w Hebe. Część farby zlazła z opakowania razem z taśmą, ale mam pewność, że nikt go wcześniej nie otworzył.

Autentycznie boję się kupić kolejne kredki. Miałam nawet dzisiaj dwie w ręku, właśnie kolor #1 i bardziej krwisty od poprzedniego #4, jednak wydane już w tym miesiącu niecelnie pieniądze skutecznie mnie powstrzymały. Trochę paranoja, bo konturówek potrzebuję jak diabli, w końcu codziennie maluję usta. W taki sposób produkt, który polecałabym każdemu bijąc się w piersi stał się tym, na który muszę najbardziej uważać.